2019-07-28 | Kleine oogjes

Goodmorning Britain.

Gelukkig hebben we vrij, dus laten we eens fijn op tijd opstaan om lang van deze dag te kunnen genieten. Om acht uur vindt IPhone het welletjes en luid de klok. De bathroom is wat krapjes, echt een eenpersoons ruimte, dus ik wacht wel even tot manlief heeft uitgedokterd hoe de douche hier werkt. Wanneer hij de ruitjes van de douchecabine bevochtigd, kan ik me uitleven voor de wasbak. Heerlijk, al mijn Pieterpad-superhandige-minitoiletartikelen uitgestald en nog heb ik veel ruimte over. En meteen denk ik aan Brigitte (zie wel dat ik weinig ruimte nodig heb😊). Opvouwbare-meisjesroze-tandenborstel ontvouwt, druppel uit de mini tube paradontax en schrobben maar. 

Lang leve de Nivea reinigingsdoekjes en de handige droge washand. Net als de praktische miniflesjes gevuld met douchegel en shampoo. Ik voel me een reus met al dat kleine praktische spul, maar heb wel lekker weinig ruimte nodig, voelt ook heel fijn!

Our breakfast-tafel :-)

Goed, we zijn awake, clean and ready for ontbijt. Snel de keukendeur ontgrendelt zodat moeders dadelijk ook zo binnen kan vallen voor the breakfast. 

Ik heb de tafel gedekt, sta typical English brood te toasten wanneer mam zich meldt. Ze heeft niet al te best geslapen. Ze is nl. “bang” in het donker en dat was het blijkbaar vannacht. Ze heeft nog wat met lampjes lopen spoken, maar dat gaf ook geen voldoening. En een Nederlands nachtlampje krijg je natuurlijk niet in een English stopcontact 😆. Maar niet klagen maar dragen, in een garage slapen is toch al stukken beter dan in de dakkoffer toch 😂🤣😂? Vanavond mag ze van mij de Engelse stekker meenemen naar bed. 

De garage bedroom van moeders

Goed, buikjes vol, op naar the train en boat. Vandaag gaan we met de stoomtrein een ritje maken van Haverthwaite Station naar Lakeside Station, vervolgens per boat verder naar Bowness-on-Windermere. Na onze aankomst stromen er al gauw enkele bussen Aziatische mensen “binnen”. Let op: ik discrimineer niemand, wil ook niemand kwetsen, dus op voorhand excuses, maar heel erg welgemanierd zijn ze niet. Ik werd weggestuurd terwijl ik even in groot overleg ben met moeders, want zij moesten per se daar een foto maken. In the train staan ze doodleuk in het kleine halletje opgepot samen, zeker 2 tot 3 duo’s tegelijk (mooie oefening hoofdrekenen, suc6 😁), zodat mister conducteur zich er tussendoor moest wringen. Qua stemgeluid kunnen ze gerust op de markt gaan staan en die was dit keer in this train van de voorste coupé tot de achterste blijkbaar. 

Oké laat je niet afleiden, kijk om je heen en geniet (citaat van Erik, chauffeur Boldermann 2018). Varens, groen, bloemen, paars en oranje, bomen in alle soorten en maten, tunneltjes en meertjes en we arriveren op station Lakeside. De hele menselijke inhoud van the train schuifelt richting water. En nu maar wachten op the boat. Duurt ff, maar Swan legt aan en al gauw stroomt the boat vol. Wij vinden een mooi plekje op het bovendek. Fijn uitzicht, heerlijk weer, af en toe zon en zo’n 22 graden. 

Even sta ik foto’s te maken langs de reling van de boat en pardoes schuift er een Oegandese dame naast moeders zomaar op “mijn” plek. Een luidde “nee” bereikt mijn gehoorgang en mevrouw Oegandese taait af. Moeders heeft van zich laten horen 😃. Zie, ze spreekt gewoon alle talen vloeiend 😂.

Bootje vertrekt, zonnetje vaart voorzichtig mee en wij kijken en genieten. Gerbrand heeft praatvolk gevonden en ziet de gehele overtocht alleen het gezicht van zijn gespreksdame en haar gevolg. Ach, laat hem ook even genieten 🙃😉. 

In Bowness-on-Windermere aangekomen is het terrasje fast (speciaal voor Gerbrand, quick, ook goed) gevonden en het cijferslot voor de toilets gekraakt (ja is veel waard wat daar gelegd wordt). Coffee erin en verder met de benenwagen. Het is 

een zeer toeristisch dorpje met redelijk wat heuveltjes en klimmetjes. Na een lekkere pastry kunnen we verder een nieuw heuveltje up. Na elk heuveltje volgt toch weer een ander en we houden het voor gezien om moeders wat rust te geven. Later kunnen we altijd terug per auto! We dalen dus weer af.

St Martin’s Church ligt op route en dat wordt ons culture moment. Helaas, gesloten. Ach ja, why not, it’s sunday, Lords day.

Maar we zijn er nu toch, dan maar een rondje om the church. Moeders blijft bij de zojuist overleden duif toezicht houden op de grote black bird die net zijn diner heeft achtergelaten in de voortuin van de church. 

Tijdens ons rondje passeren we een ijsjes-etende dame die spontaan roept zo de church te ontgrendelen zodra the icecream finished is. En zo kunnen wij bij het bereiken van de voordeur de andere church-gangers meldden dat de poort zo open gaat. Zo gezegd......

Ooit was dit een mooi little kerkje, nu is een groot deel in gebruik als kringloopwinkel/oppottafel voor antieke plantjes en stekjes/ allegaartjes-verkooppunt-prullaria, diverse punten folder-uitstalling-diverse-talen-in-zachte-pasteltinten en kerkelijk krantenartikelen-ophangbord. Nu weten we gelukkig wie er is verjaard, gehuwd of gejubileerd (is dat een woord? Anders nu wel) heeft/hebben alhier. Daarnaast was er nog ruimte over voor de nodige campingterrassetjes met fleurige plakplastic tafelkleedjes. Gelukkig, een deel leek nog op church, met eerbetoon aan gesneuvelden van oorlogen en our dear Lord. 

Kerk uit, duif nog steeds dood, rechts om, bult af, haven weer in zicht. Nogmaals geïnformeerd hoe laat de boat gaat, en check check, dat we ook nog met the train huiswaarts kunnen, lopen we verder en gaan lekker zitten genieten van het uitzicht van haven, boats en people. Kijk om u heen en geniet! 😄😃😀 Da’s gelukt hoor 🙃.

Eénmaal terug in Haverthwaite via Ulverston (net als thuis hé, zondags naar de supermarkt) het terras op. Tijd voor Guiness, cappuccino en carrotcake. The best zet van the day, moeders kan de bril wel recyclingen na zo'n stuk wortelgebak 🙂. 

Vanaf hier naar “home” nemen we de toeristische route (ja, why not? It’s holiday) via passingplace-weggetjes, opgestapelde stenen muurtjes en veel loslopende sheeps. Af en toe moet ik even een hek openen om de weg te kunnen vervolgen. En dan eenmaal buiten is het zooo genieten van de stilte, hier hoor je nothing at all!🙃🙃

 

Na hek zoveel, gaat het weer richting bewoonde wereld en zijn we al gauw “home” en kan er gekookt worden. 

Of niet...... lang leve the toast and eggs 🙂

What a beautiful day......